Ταξινόμηση και τύποι διαβήτη

Ο σακχαρώδης διαβήτης αναφέρεται σε μια σειρά από ενδοκρινικές παθήσεις που συνοδεύονται από παραβίαση του μεταβολισμού των υδατανθράκων, που σχετίζονται με πλήρη ή μερική ανεπάρκεια της ορμόνης ινσουλίνης. Ως αποτέλεσμα τέτοιων διαταραχών, υπάρχει μια ταχεία αύξηση της συγκέντρωσης των μορίων σακχάρου στο ανθρώπινο αίμα, η οποία συνοδεύεται από συμπτώματα χαρακτηριστικά της παθολογίας. Στην ιατρική πρακτική, υπάρχουν τέτοιοι τύποι σακχαρώδους διαβήτη όπως ο πρώτος, ο δεύτερος, ο διαβήτης κύησης και ορισμένες άλλες ποικιλίες. Ποια είναι η ιδιαιτερότητα αυτού ή εκείνου του τύπου ασθένειας και ποια είναι τα συμπτώματα της παθολογίας, θα εξετάσουμε στο άρθρο.

Γενική ταξινόμηση της νόσου

Πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν μόνο για τον πρώτο και τον δεύτερο τύπο παθολογίας, αλλά λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η ταξινόμηση του διαβήτη περιλαμβάνει άλλους τύπους της νόσου. Αυτά περιλαμβάνουν:

• παθολογία τύπου 1 ή ινσουλινοεξαρτώμενος τύπος.
• παθολογία τύπου 2.
• διαβήτης που σχετίζεται με υποσιτισμό.
• διαβήτης κύησης (διαγνώστηκε κατά την περίοδο της γέννησης ενός μωρού).
• μια ασθένεια που προκύπτει από μειωμένη ανοχή στη γλυκόζη·
• δευτερογενής διαβήτης, ο οποίος αναπτύσσεται στο πλαίσιο άλλων παθολογιών.

Μεταξύ όλων αυτών των ποικιλιών, οι πιο συνηθισμένοι τύποι σακχαρώδους διαβήτη είναι η πρώτη και η δεύτερη.

Ταξινόμηση ΠΟΥ

Η ταξινόμηση του ΠΟΥ για τον σακχαρώδη διαβήτη αναπτύχθηκε και εγκρίθηκε από εκπροσώπους του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Σύμφωνα με αυτή την ταξινόμηση, ο σακχαρώδης διαβήτης χωρίζεται στους ακόλουθους τύπους:

• ασθένεια τύπου 1;
• ασθένεια τύπου 2;
• άλλους τύπους ασθενειών.

Επιπλέον, σύμφωνα με την ταξινόμηση του ΠΟΥ, υπάρχουν τέτοιοι βαθμοί διαβήτη όπως ήπια, μέτρια και σοβαρή ασθένεια. Ο ήπιος βαθμός έχει συχνά κρυφό χαρακτήρα, δεν προκαλεί επιπλοκές και εμφανή συμπτώματα. Ο μέσος όρος συνοδεύεται από επιπλοκές με τη μορφή βλάβης στα μάτια, τα νεφρά, το δέρμα και άλλα όργανα. Στο τελευταίο στάδιο, παρατηρούνται σοβαρές επιπλοκές, που συχνά προκαλούν θανατηφόρο αποτέλεσμα.

Διαβήτης με εξάρτηση από την ινσουλίνη

Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 αναπτύσσεται στο πλαίσιο μιας πλήρους ανεπάρκειας της σύνθεσης της ορμόνης ινσουλίνης από τα βήτα κύτταρα στο πάγκρεας. Είναι χάρη στην πρωτεϊνική ορμόνη ινσουλίνη που η γλυκόζη μπορεί να διεισδύσει από το αίμα στους ιστούς του σώματος. Εάν η ινσουλίνη δεν παράγεται στη σωστή ποσότητα ή απουσιάζει εντελώς, η συγκέντρωση του σακχάρου στο αίμα αυξάνεται πολύ, γεγονός που συνεπάγεται πολλές αρνητικές συνέπειες. Η γλυκόζη δεν μετατρέπεται σε ενέργεια και με παρατεταμένη αύξηση του σακχάρου, τα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων και των τριχοειδών αγγείων χάνουν τον τόνο, την ελαστικότητά τους και αρχίζουν να καταρρέουν. Οι νευρικές ίνες υποφέρουν επίσης. Ταυτόχρονα, το σώμα βιώνει ενεργειακή πείνα, δεν έχει αρκετή ενέργεια για να πραγματοποιήσει φυσιολογικές μεταβολικές διεργασίες. Για να αντισταθμίσει την έλλειψη ενέργειας, αρχίζει να διασπά τα λίπη, μετά τις πρωτεΐνες, με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται σοβαρές επιπλοκές της νόσου.

Γιατί συμβαίνει αυτό

Η κύρια αιτία παθολογίας με ινσουλινοεξαρτώμενη πορεία είναι η κληρονομικότητα. Εάν ο ένας ή και οι δύο γονείς πάσχουν από τη νόσο, η πιθανότητα εμφάνισης της στο παιδί αυξάνεται σημαντικά. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι ο αριθμός των βήτα κυττάρων που είναι υπεύθυνα για τη σύνθεση της ινσουλίνης καθορίζεται από τη γέννηση. Ταυτόχρονα, τα συμπτώματα του διαβήτη μπορεί να εμφανιστούν τόσο από τις πρώτες μέρες της ζωής, όσο και μετά από δεκαετίες.

Οι παράγοντες που προκαλούν την ασθένεια περιλαμβάνουν τους ακόλουθους λόγους:

• καθιστική ζωή. Με επαρκή σωματική δραστηριότητα, η γλυκόζη μετατρέπεται σε ενέργεια, ενεργοποιούνται οι μεταβολικές διεργασίες, γεγονός που επηρεάζει θετικά τη λειτουργία του παγκρέατος. Εάν ένα άτομο δεν κινείται πολύ, η γλυκόζη εναποτίθεται με τη μορφή λίπους. Το πάγκρεας δεν αντιμετωπίζει το έργο του, το οποίο προκαλεί διαβήτη.
• Η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων τροφών και γλυκών με υδατάνθρακες είναι ένας άλλος παράγοντας που προκαλεί την ανάπτυξη διαβήτη. Όταν μια μεγάλη ποσότητα ζάχαρης εισέρχεται στο σώμα, το πάγκρεας βιώνει ένα τεράστιο φορτίο, η παραγωγή ινσουλίνης διαταράσσεται.

Σε γυναίκες και άνδρες, η ασθένεια εμφανίζεται συχνά λόγω συχνού συναισθηματικού στρες και στρες. Το στρες και το άγχος προκαλούν την παραγωγή των ορμονών νορεπινεφρίνη και αδρεναλίνη στο σώμα. Ως αποτέλεσμα, το ανοσοποιητικό σύστημα υπερφορτώνεται, εξασθενεί, γεγονός που προκαλεί την ανάπτυξη διαβήτη. Στις γυναίκες, οι μεταβολικές διεργασίες και η ορμονική ισορροπία συχνά διαταράσσονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Σπουδαίος! Εκτός από τις κύριες αιτίες του διαβήτη, υπάρχουν δευτερεύοντες προκλητικοί παράγοντες, για παράδειγμα, η καρδιακή ισχαιμία, η αρτηριακή υπέρταση, η αθηροσκλήρωση και άλλοι.

Ταξινόμηση του ινσουλινοεξαρτώμενου διαβήτη

Η ταξινόμηση της νόσου τύπου 1 χωρίζει την παθολογία σύμφωνα με διάφορα κριτήρια. Η αποζημίωση χωρίζεται σε:

• αντισταθμίζεται - εδώ το επίπεδο μεταβολισμού υδατανθράκων του ασθενούς είναι κοντά στο φυσιολογικό.
• υπο-αντισταθμίζεται - συνοδεύεται από προσωρινή αύξηση ή μείωση της συγκέντρωσης σακχάρου στο αίμα.
• μη αντιρροπούμενο - εδώ η γλυκόζη του αίματος δεν μειώνεται με φάρμακα και με τη βοήθεια μιας δίαιτας. Τέτοιοι ασθενείς συχνά αναπτύσσουν πρώιμο κώμα, κώμα, που προκαλεί θάνατο.

Ανάλογα με τη φύση των επιπλοκών, τέτοιοι τύποι διαβήτη με ινσουλινοεξαρτώμενη πορεία διακρίνονται ως μη επιπλεγμένοι και πολύπλοκοι. Στην πρώτη περίπτωση, μιλάμε για αντισταθμισμένο διαβήτη χωρίς επιπλοκές. Η δεύτερη επιλογή συνοδεύεται από διάφορες αγγειακές διαταραχές, νευροπάθειες, δερματικές βλάβες κ. λπ. Κατά προέλευση, διακρίνονται τα αυτοάνοσα (λόγω αντισωμάτων στους δικούς του ιστούς) και τα ιδιοπαθή (άγνωστη αιτία).

Συμπτώματα παθολογίας

Η περιγραφή των συμπτωμάτων του ινσουλινοεξαρτώμενου τύπου παθολογίας περιλαμβάνει τα ακόλουθα σημεία της νόσου:

• πολυδιψία ή συνεχής δίψα. Λόγω της κατανάλωσης μεγάλων ποσοτήτων νερού, το σώμα προσπαθεί να «αραιώσει» το αυξημένο σάκχαρο στο αίμα.
• πολυουρία ή άφθονη ούρηση λόγω πρόσληψης υγρών σε μεγάλες ποσότητες, καθώς και υψηλών επιπέδων σακχάρου στα ούρα.
• συνεχές αίσθημα πείνας. Τα άτομα με παθολογία θέλουν συνεχώς να τρώνε. Αυτό συμβαίνει λόγω της ενεργειακής πείνας των ιστών, επειδή η γλυκόζη δεν μπορεί να διεισδύσει σε αυτούς.
• δραστική απώλεια βάρους. Ως αποτέλεσμα της ενεργειακής πείνας, συμβαίνει η διάσπαση των λιπών και των πρωτεϊνών του σώματος. Αυτό προκαλεί πτώση του σωματικού βάρους του ασθενούς.
• ξηρό δέρμα;
• έντονη εφίδρωση, φαγούρα στο δέρμα.

Για μια μακρά πορεία παθολογίας, είναι χαρακτηριστική η μείωση της αντίστασης του σώματος σε ιογενείς και βακτηριακές ασθένειες. Οι ασθενείς συχνά υποφέρουν από χρόνια αμυγδαλίτιδα, τσίχλα, ιογενή κρυολογήματα.

Χαρακτηριστικά της θεραπείας

Ο διαβήτης τύπου 1 δεν μπορεί να θεραπευτεί πλήρως, αλλά η σύγχρονη ιατρική προσφέρει στους ασθενείς νέες μεθόδους για να σταθεροποιήσουν τη γενική τους ευημερία, να ομαλοποιήσουν τα επίπεδα σακχάρου και να αποφύγουν τις σοβαρές συνέπειες της παθολογίας.

Η διαχείριση του διαβήτη περιλαμβάνει τις ακόλουθες δραστηριότητες:

• χρήση φαρμάκων που περιέχουν ινσουλίνη.
• δίαιτα?
• ασκήσεις φυσιοθεραπείας?
• φυσιοθεραπεία;
• εκπαίδευση που επιτρέπει στους διαβητικούς να διεξάγουν αυτοέλεγχο των επιπέδων γλυκόζης, να χορηγούν μόνοι τους τα απαραίτητα φάρμακα στο σπίτι.

Η χρήση φαρμάκων που περιέχουν ινσουλίνη είναι απαραίτητη σε περίπου 40-50% των περιπτώσεων. Η θεραπεία με ινσουλίνη σάς επιτρέπει να ομαλοποιήσετε τη γενική ευημερία ενός ατόμου, να δημιουργήσετε μεταβολισμό υδατανθράκων, να αποκλείσετε πιθανές επιπλοκές της παθολογίας. Συχνά, με μια ασθένεια, χρησιμοποιείται μια φυσιοθεραπευτική μέθοδος όπως η ηλεκτροφόρηση. Ο συνδυασμός ηλεκτρικού ρεύματος, χαλκού, ψευδαργύρου και καλίου έχει ευεργετική επίδραση στις μεταβολικές διεργασίες του οργανισμού.

Μεγάλη σημασία στην αντιμετώπιση της νόσου έχει η σωστή διατροφή και ο αθλητισμός. Οι γιατροί συνιστούν να αποκλείονται από το μενού οι σύνθετοι υδατάνθρακες και τα τρόφιμα που περιέχουν ζάχαρη. Μια τέτοια δίαιτα βοηθά στην πρόληψη των αιχμών του σακχάρου στο αίμα, γεγονός που αποφεύγει πολλές επιπλοκές. Μια άλλη μέθοδος θεραπείας είναι η καθημερινή άσκηση. Οι αθλητικές δραστηριότητες παρέχουν την εγκαθίδρυση του μεταβολισμού, ο οποίος έχει θετική επίδραση στην εργασία του παγκρέατος. Όταν επιλέγετε ένα άθλημα, πρέπει να προτιμάτε δραστηριότητες όπως περπάτημα, κολύμπι, ποδηλασία, ελαφρύ τρέξιμο.

Σπουδαίος! Ο σωστός συνδυασμός άσκησης και διατροφής βοηθά ένα άτομο που πάσχει από διαβήτη να αντιμετωπίσει τον διαβήτη χωρίς τη χρήση ινσουλίνης.

Τύπος ασθένειας ανεξάρτητος από την ινσουλίνη

Ο μη ινσουλινοεξαρτώμενος σακχαρώδης διαβήτης (NIDDM) ή νόσος τύπου 2 είναι μια ενδοκρινική παθολογία, που συνοδεύεται από μείωση της ευαισθησίας των ιστών του σώματος στην ορμόνη ινσουλίνη. Όσον αφορά τον επιπολασμό, αυτή η ασθένεια καταλαμβάνει μία από τις ηγετικές θέσεις μεταξύ όλων των παθήσεων, μόνο οι ογκολογικές παθολογίες και οι καρδιακές παθήσεις προηγούνται.

Ταξινόμηση

Ανάλογα με τη σοβαρότητα και τον βαθμό της παθολογίας, διακρίνονται οι ακόλουθοι τύποι διαβήτη τύπου 2:

• λανθάνων. Εδώ, αύξηση της συγκέντρωσης γλυκόζης δεν μπορεί να παρατηρηθεί ούτε σε εργαστηριακές μελέτες. Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει ασθενείς με προδιάθεση για τη νόσο.
• κρυμμένος. Μια εργαστηριακή μελέτη ούρων και αίματος δείχνει μια μικρή απόκλιση από τον κανόνα ή ένα φυσιολογικό επίπεδο σακχάρου, αλλά η πτώση του σακχάρου στο αίμα κατά τη διάρκεια μιας δοκιμής ανοχής γλυκόζης είναι πιο αργή από ό, τι σε ένα υγιές άτομο.
• σαφής. Η αύξηση της γλυκόζης είναι σαφώς ορατή στην ανάλυση αίματος και ούρων, ένα άτομο έχει σημάδια χαρακτηριστικά της παθολογίας.

Ο διαβήτης τύπου 2 έχει διάφορα στάδια. Στο πρώτο στάδιο, η γλυκαιμία εκφράζεται ασθενώς, τα συμπτώματα που είναι χαρακτηριστικά της παθολογίας απουσιάζουν. Στο δεύτερο στάδιο, η γλυκαιμία φτάνει τα 10 mmol / l, αναπτύσσονται συμπτώματα που είναι χαρακτηριστικά ενός ανεξάρτητου από την ινσουλίνη τύπου παθολογίας. Το τελευταίο στάδιο είναι η πιο σοβαρή πορεία της νόσου. Η γλυκόζη στα ούρα και το αίμα φτάνει σε κρίσιμα επίπεδα, αναπτύσσονται σοβαρές επιπλοκές, όπως διαβητικό κώμα, βλάβες στα νεφρά, το συκώτι, τα μάτια, το δέρμα και άλλα όργανα.

Τι προκαλεί την ασθένεια

Η διαφορά μεταξύ του διαβήτη τύπου 2 και του τύπου 1 είναι ότι σε αυτή την περίπτωση, η ινσουλίνη παράγεται στη σωστή ποσότητα, αλλά η ορμόνη δεν μπορεί να διασπάσει τη γλυκόζη, γεγονός που προκαλεί επίμονη γλυκαιμία.

Οι επιστήμονες δεν μπορούν να προσδιορίσουν την ακριβή αιτία του μη ινσουλινοεξαρτώμενου τύπου παθολογίας, αλλά ταυτόχρονα κατονομάζουν ορισμένους παράγοντες κινδύνου. Ανήκουν σε:

• κληρονομικότητα;
• υπερβολικό σωματικό βάρος?
• ανενεργός τρόπος ζωής?
• παθολογία ενδοκρινικής προέλευσης.
• ηπατική νόσο?
• περίοδος εγκυμοσύνης?
• ορμονικές διαταραχές?
• στρες, κρυολογήματα και μολυσματικές ασθένειες.

Πιστεύεται ότι κινδυνεύουν άτομα άνω των 50 ετών, παχύσαρκοι έφηβοι, καθώς και ασθενείς που πάσχουν από σοβαρές διαταραχές του ήπατος και του παγκρέατος.

Χαρακτηριστικά της πορείας της νόσου

Ο πρώτος και ο δεύτερος τύπος διαβήτη έχουν παρόμοια συμπτώματα, γιατί και στις δύο περιπτώσεις η κλινική εικόνα οφείλεται σε αύξηση της συγκέντρωσης σακχάρου στα ούρα και στο αίμα.

Κλινικές εκδηλώσεις του διαβήτη τύπου 2:

• δίψα και ξηρότητα του στοματικού βλεννογόνου.
• συχνές εκδρομές στην τουαλέτα, η ούρηση σημειώνεται ακόμη και τη νύχτα.
• αύξηση βάρους;
• μυρμήγκιασμα των χεριών και των ποδιών?
• μακρά επούλωση πληγών και γρατσουνιών.
• συνεχές αίσθημα πείνας.
• θολή όραση, οδοντικά προβλήματα, νεφρική νόσο.

Πολλοί ασθενείς εμφανίζουν ναυτία, πόνο στην επιγαστρική περιοχή, εφίδρωση, διαταραχές ύπνου. Για τις γυναίκες, εκδηλώσεις όπως η τσίχλα, η ευθραυστότητα και η τριχόπτωση, η μυϊκή αδυναμία είναι χαρακτηριστικές. Για τους άνδρες, η μείωση της σωματικής δραστηριότητας, η παραβίαση της ισχύος είναι χαρακτηριστική. Στην παιδική ηλικία, θα πρέπει να δώσετε προσοχή σε σημάδια όπως η εμφάνιση μαύρων κηλίδων κάτω από τις μασχάλες, γρήγορη αύξηση βάρους, λήθαργος, εξανθήματα, που συχνά συνοδεύονται από διαπύηση.

Σπουδαίος! Για την έγκαιρη ανίχνευση του διαβήτη, συνιστάται η διενέργεια εξέτασης σακχάρου αίματος τουλάχιστον μία φορά το χρόνο. Η έγκαιρη διάγνωση θα βοηθήσει να σταματήσει την ανάπτυξη της παθολογίας, να αποτρέψει πιθανές επιπλοκές.

Μέθοδοι Θεραπείας

Όπως και στη θεραπεία της παθολογίας τύπου 1, ο ανεξάρτητος από την ινσουλίνη τύπος της νόσου απαιτεί μια ολοκληρωμένη προσέγγιση στη θεραπεία. Μεταξύ των φαρμάκων, χρησιμοποιούνται φάρμακα που διεγείρουν την παραγωγή ινσουλίνης, καθώς η παραγόμενη ορμόνη δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίσει την ανακατανομή της γλυκόζης σε όλο το σώμα. Επιπλέον, χρησιμοποιούνται παράγοντες που μειώνουν την αντίσταση, δηλαδή την αντίσταση των ιστών στην ινσουλίνη. Σε αντίθεση με τη θεραπεία του ινσουλινοεξαρτώμενου διαβήτη, η θεραπεία της παθολογίας τύπου 2 δεν στοχεύει στην εισαγωγή πρόσθετης ινσουλίνης στο αίμα, αλλά στην αύξηση της ευαισθησίας των ιστών στην ορμόνη και στη μείωση της ποσότητας γλυκόζης στο σώμα.

Εκτός από τη φαρμακευτική θεραπεία, σε όλους τους ασθενείς συνταγογραφείται ειδική δίαιτα χαμηλή σε υδατάνθρακες. Η ουσία του είναι η μείωση της κατανάλωσης τροφών με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη, η μετάβαση σε πρωτεϊνικές και φυτικές τροφές. Ένας άλλος τύπος θεραπείας είναι ο αθλητισμός. Η φόρτιση εξασφαλίζει την κατανάλωση ζάχαρης και τη μείωση της αντίστασης των ιστών στην ινσουλίνη. Κατά τη διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας, η ανάγκη για γλυκόζη στις μυϊκές ίνες αυξάνεται, γεγονός που οδηγεί σε καλύτερη απορρόφηση των μορίων σακχάρου.

Επιπλοκές του διαβήτη τύπου 1 και 2

Οι επιπλοκές του διαβήτη και οι συνέπειές τους εμφανίζονται σε ασθενείς ανεξάρτητα από τον τύπο της νόσου. Διάκριση επιπλοκών πρώιμου και όψιμου τύπου. Οι πρώτες περιλαμβάνουν:

• κετοξέωση και κετοξέωση - αυτές οι καταστάσεις αναπτύσσονται σε ασθενείς με τον πρώτο τύπο παθολογίας, εμφανίζονται ως αποτέλεσμα μεταβολικών διαταραχών στο πλαίσιο της έλλειψης ινσουλίνης.
• υπεργλυκαιμικό κώμα - μια επιπλοκή δεν εξαρτάται από τον τύπο του διαβήτη, αναπτύσσεται λόγω της έντονης αύξησης της γλυκόζης στο αίμα.
• υπερωσμωτικό κώμα - εμφανίζεται μια κατάσταση λόγω σοβαρής αφυδάτωσης και έλλειψης ινσουλίνης. Ταυτόχρονα, ένα άτομο βιώνει έντονη δίψα, ο όγκος των ούρων αυξάνεται, εμφανίζονται σπασμοί, πόνος στο περιτόναιο. Στο τελευταίο στάδιο, ο ασθενής χάνει τις αισθήσεις του, εμφανίζεται κώμα.
• υπογλυκαιμικό κώμα - που διαγιγνώσκεται σε άτομα με τον πρώτο και δεύτερο τύπο παθολογίας, εμφανίζεται λόγω μιας απότομης μείωσης των επιπέδων σακχάρου στο σώμα. Πιο συχνά, η κατάσταση αναπτύσσεται λόγω υπερβολικής δόσης ινσουλίνης.

Με μακρά πορεία της νόσου εμφανίζονται όψιμες επιπλοκές σε ασθενείς με διαβήτη. Στον πίνακα μπορείτε να δείτε ποια από αυτά είναι ειδικά για διαφορετικές μορφές παθολογίας.

	Πρώτος τύπος	Δεύτερος τύπος
Είδος επιπλοκών	Νεφροπάθεια Καρδιαγγειακές διαταραχές (στηθάγχη, αρρυθμία, έμφραγμα του μυοκαρδίου) Οδοντικά προβλήματα (ουλίτιδα, περιοδοντίτιδα, στοματίτιδα) Αμφιβληστροειδοπάθεια που συνοδεύεται από τύφλωση Καταρράκτης	Αμφιβληστροειδοπάθεια Νεφροπάθεια Γάγγραινα Διαβητικό σύνδρομο χεριών και ποδιών

Οι καρδιαγγειακές διαταραχές σε ασθενείς με μη ινσουλινοεξαρτώμενη πορεία δεν αναπτύσσονται συχνότερα από ό, τι σε άτομα χωρίς διαβήτη.

Διαβήτης κύησης

Ένας άλλος τύπος ασθένειας που συνοδεύεται από γλυκαιμία είναι ο σακχαρώδης διαβήτης κύησης (ΣΔΚ). Η ασθένεια εμφανίζεται αποκλειστικά σε γυναίκες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτή η κατάσταση υποχωρεί μετά τη γέννηση του μωρού από μόνο του, αλλά εάν δεν δώσετε τη δέουσα προσοχή στην ασθένεια, το πρόβλημα μπορεί να εξελιχθεί σε διαβήτη τύπου 2.

Λόγοι εμφάνισης

Σύμφωνα με μελέτες, η ομάδα κινδύνου για την ανάπτυξη της νόσου περιλαμβάνει τέτοιες γυναίκες:

• με κληρονομική προδιάθεση?
• με υπερβολικό σωματικό βάρος?
• με παθολογίες των ωοθηκών.
• γυναίκες σε λοχεία μετά από 30 χρόνια.
• γυναίκες που είχαν προηγουμένως διαγνωστεί με διαβήτη κύησης.

Οι παραπάνω λόγοι είναι προκλητικοί παράγοντες που οδηγούν σε διαταραχή της λειτουργίας του παγκρέατος. Το σώμα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ένα μεγάλο φορτίο, δεν μπορεί να παράγει αρκετή ινσουλίνη, γεγονός που οδηγεί σε αύξηση της συγκέντρωσης σακχάρου και μείωση της ανοχής στη γλυκόζη.

Σπουδαίος! Οι ορμόνες που εκκρίνονται από τον πλακούντα αντιτίθενται στα μόρια της ινσουλίνης, αυξάνοντας έτσι την αντίσταση στην ινσουλίνη - παραβίαση της μεταβολικής απόκρισης στην ινσουλίνη.

Συμπτώματα

Πώς να προσδιορίσετε τον διαβήτη κύησης; Τα συμπτώματα της νόσου είναι παρόμοια με εκείνα του διαβήτη τύπου 2. Οι γυναίκες έχουν τα ακόλουθα συμπτώματα:

• δίψα;
• συνεχές αίσθημα πείνας.
• συχνουρία;
• μερικές φορές η πίεση αυξάνεται?
• η οπτική οξύτητα χάνεται.

Για την έγκαιρη διάγνωση της νόσου, όλες οι γυναίκες κατά την περίοδο της γέννησης ενός μωρού πρέπει να κάνουν εξετάσεις, να μετρούν τακτικά την πίεση και να προσέχουν το σώμα τους. Εκτός από τους κινδύνους για την υγεία της μητέρας, το GDM ενέχει κίνδυνο εμβρυϊκών ανωμαλιών. Σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει κίνδυνος διαβητικής εμβρυοπάθειας, η οποία οδηγεί σε παραβίαση του σχηματισμού του παιδιού στη μήτρα.

Θεραπεία και πρόληψη

Δεδομένου ότι το GDM συνοδεύεται από αύξηση της γλυκόζης στον οργανισμό, η κύρια θεραπεία και πρόληψη της νόσου είναι η ομαλοποίηση των επιπέδων σακχάρου. Μια γυναίκα σε θέση απαιτείται να κάνει τακτικά εξετάσεις, να τηρεί μια ειδική δίαιτα. Το κύριο καθήκον είναι η απόρριψη γλυκών και τροφών με πολλές θερμίδες, η χρήση επαρκούς ποσότητας λαχανικών, πρωτεϊνών, φυτικών ινών. Επιπλέον, για να ομαλοποιηθούν οι μεταβολικές διεργασίες, συνιστάται συχνά σε μια γυναίκα να περπατά στον καθαρό αέρα και να κάνει γυμναστική. Αυτό θα βοηθήσει όχι μόνο στη μείωση των επιπέδων σακχάρου, αλλά και στη βελτίωση της συνολικής ευεξίας.

δευτεροπαθούς σακχαρώδη διαβήτη

Ο διαβήτης τύπου 1 και τύπου 2 είναι η κύρια μορφή της νόσου. Η ταξινόμηση του σακχαρώδους διαβήτη περιλαμβάνει επίσης έναν δευτερεύοντα τύπο νόσου. Η δευτερογενής μορφή ονομάζεται διαβήτης, ο οποίος εμφανίζεται ως αποτέλεσμα οποιασδήποτε άλλης παθολογίας. Συχνότερα, η δευτερογενής μορφή αναπτύσσεται λόγω ασθενειών του παγκρέατος ή στο πλαίσιο ενδοκρινικών διαταραχών.

Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά

Η κλινική εικόνα της νόσου είναι παρόμοια με τις εκδηλώσεις του διαβήτη τύπου 1, εμφανίζεται συχνότερα σε υπέρβαρους ασθενείς, έχει αργή πορεία. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

• ξηρότητα του στοματικού βλεννογόνου.
• συνεχής δίψα?
• μη φυσιολογικό αίσθημα πείνας.
• συχνουρία;
• γενική αδυναμία, απάθεια, αναπηρία.

Χωρίς την απαραίτητη θεραπεία, η παθολογία γίνεται ανοιχτή, απαιτώντας ινσουλινοθεραπεία.

Θεραπευτική αγωγή

Η θεραπεία της νόσου στοχεύει στη θεραπεία της υποκείμενης παθολογίας που προκάλεσε διαβήτη. Για να επιλέξει την τακτική της θεραπείας, ο ασθενής πρέπει να υποβληθεί σε πλήρη εξέταση σε νοσοκομείο, να περάσει όλες τις απαραίτητες εξετάσεις.

Εξίσου σημαντική είναι η διόρθωση του τρόπου ζωής και της διατροφής. Στον ασθενή συνταγογραφείται ειδική δίαιτα και καθημερινές ασκήσεις. Τέτοιες δραστηριότητες βοηθούν στη βελτίωση του μεταβολισμού, στην αποκατάσταση της λειτουργίας του παγκρέατος και άλλων οργάνων που επηρεάζονται από τη νόσο.

Σπουδαίος! Η σοβαρή πορεία του δευτεροπαθούς διαβήτη απαιτεί συνεχή χορήγηση τεχνητής ινσουλίνης, αυτοέλεγχο των επιπέδων σακχάρου στο αίμα.

λανθάνουσα μορφή

Μεταξύ των τύπων διαβήτη, υπάρχει μια τέτοια ειδική μορφή της νόσου όπως ο λανθάνον διαβήτης ή μια λανθάνουσα μορφή. Πολλοί γιατροί συμφωνούν ότι αυτός ο τύπος ασθένειας είναι ο πιο επικίνδυνος για ένα άτομο, καθώς δεν είναι πάντα δυνατό να εντοπιστεί η παθολογία έγκαιρα. Ταυτόχρονα, στο σώμα του ασθενούς συμβαίνουν διεργασίες χαρακτηριστικές της συνήθους μορφής της νόσου.

Γιατί

Όπως και άλλοι τύποι διαβήτη, η λανθάνουσα μορφή μπορεί να έχει τους ακόλουθους προδιαθεσικούς παράγοντες:

• ανατομική γήρανση του σώματος.
• κληρονομική προδιάθεση;
• ευσαρκία;
• περίοδος εγκυμοσύνης?
• ιογενείς και βακτηριακές ασθένειες.

Τα άτομα που διατρέχουν κίνδυνο συνιστάται να επισκέπτονται τακτικά γιατρό, να κάνουν εξετάσεις ούρων και αίματος για σάκχαρο.

Συμπτώματα

Συχνά η παθολογία προχωρά λανθάνοντα, δηλαδή χωρίς έντονα συμπτώματα. Για να μην χάσετε την εμφάνιση του διαβήτη, θα πρέπει να δώσετε προσοχή σε τέτοιες εκδηλώσεις:

• ξηρό δέρμα, συχνές πυώδεις βλάβες.
• δίψα και ξηροστομία?
• αλλαγή βάρους - απώλεια βάρους ή γρήγορη αύξηση βάρους.
• μειωμένη γενική ευεξία, κακός ύπνος, ευερεθιστότητα.

Τα χαρακτηριστικά των καθυστερημένων σημείων περιλαμβάνουν διάφορες παθολογίες του χορίου, ασθένειες της στοματικής κοιλότητας, μείωση της ανδρικής λίμπιντο, ασθένειες της καρδιάς και των αιμοφόρων αγγείων και παραβίαση της απτικής ευαισθησίας.

Μέθοδοι Θεραπείας

Είναι απαραίτητο να ξεκινήσει η θεραπεία της λανθάνουσας μορφής αμέσως μετά τη διάγνωσή της. Οι μέθοδοι θεραπείας περιλαμβάνουν:

• σωστή σωματική άσκηση?
• τήρηση της σωστής διατροφής ·
• απόρριψη κακών συνηθειών.
• ομαλοποίηση βάρους.

Η ινσουλινοθεραπεία συνταγογραφείται από τον θεράποντα ιατρό εάν είναι απαραίτητο.

συμπέρασμα

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια κοινή ενδοκρινική νόσος που μπορεί να εμφανιστεί τόσο ανεξάρτητα όσο και σε σχέση με άλλες παθολογίες. Παρά το κοινό όνομα, η ασθένεια έχει πολλές ποικιλίες, καθεμία από τις οποίες είναι επικίνδυνη για τις επιπλοκές της. Προκειμένου να αποκλειστούν σοβαρές συνέπειες και να τεθεί υπό έλεγχο η παθολογία, είναι απαραίτητο να γίνει έγκαιρη διάγνωση του διαβήτη και να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για τη θεραπεία του.